کاهش ارزش یک کالا یا دارایی فیزیکی که به علت گذشت زمان یا تولید محصولات جدیدتر و مدرن‌تر برای کالاهای قدیمی اتفاق می‌افتد، استهلاک گفته می‌شود اما می‌توان از آن دو تعریف زیر را ارایه کرد: نخست.
دوم.
عواملی مانند گذشت زمان، فرسودگی و فرسایش موجب کاهش ارزش دارایی‏‌‌های ثابت می‌شوند و به تدریج دارایی‏‌‌های ثابت کارایی خود را از دست می‌دهند، این کاهش ارزش دارایی ثابت را استهلاک( به انگلیسی Depreciation) می‌گویند و هزینه‌ای را که صاحبان سرمایه برای تعویض، تعمیرات و کاهش ارزش متحمل می‌شوند را هزینه استهلاک دارایی ثابت می‌گویند.
شرکت ها، دارایی‏‌‌های خود را هم برای کاهش مالیات پرداختی و هم برای اهداف حسابداری خود، مستهلک می‌کنند.
بهطور معمول هزینه استهلاک در حسابداری هر ساله و در پایان سال مالی محاسبه می‌شود و استهلاک هر سال براساس جدول استهلاکی که از سوی اداره‏ی امور اقتصاد و دارایی اعلام می‌شود محاسبه می‌شود.
هر دو نوع استهلاک دارایی مالی و فیزیکی روش‌هایی هستند که برای سرشکن کردن و تخصیص هزینه نوع خاصی از دارایی به عمر مفید آن مورداستفاده قرار می‌گیرند.
به‌طور مثال، گواهی ثبت اختراعی برای یک قطعه تجهیزات پزشکی معمولا طول عمر ۱۷ ساله دارد.
هزینه تولید تجهیزات پزشکی به طول عمر آن تقسیم می‌شود و هر نسبت به‌عنوان هزینه در دفاتر شرکت ثبت می‌گردد.
براساس قانون مالیاتهای مستقیم دارایی ثابت بر اثر استفاده یا گذشت زمان قابل استهلاک است.
در این قانون ماخذ استهلاک قیمت تمام شده دارایی می‌باشد و استهلاک از تاریخی محاسبه می‌شود که دارایی قابل استهلاک آماده برای بهره برداری در اختیار موسسه قرار می‌گیرد.
در صورتیکه دارایی قابل استهلاک در خلال ماه در اختیار موسسه قرار گیرد ماه مزبور در محاسبه منظور نخواهد شد.
در مورد کارخانه‏‌ها دوره بهره برداری آزمایشی جزو بهره برداری محسوب نمی‌گردد.

منبع : پاورپوینت استهلاک و کاهش ارزش دارایی ها