رشد سریع شهرها و توسعه کالبدی آن ها، موجب بروز بحران‏‌‌های مختلف در زندگی و نزول کیفیت محیط شهری شده است.
چنانچه هریک از این عوامل، در محیط زندگی یک فرد، فاقد کیفیات مطلوب باشند، بر احساس و ادراک وی از فضا و درنتیجه بر سطح رضایت مندی او از محیط زندگی تاثیرگذار خواهد بود.
هرگاه صحبت از کیفیت محیط می‌شود توجه و تاکید اصلی همچنان روی ساخت و شکل کالبدی است.
نگرانی‌هایی از مناسب نبودن کیفیت محیط زیست در اغلب شهرهای ایران وجود دارد.
مشکلات زیست‌محیطی یکی از اساسی‌ترین مسایل شهرهای امروزی و حاصل تعارض و تقابل آنها با محیط طبیعی است.
رشد سریع شهرها و توسعه‌ی کالبدی آن‌ها موجب بروز بحران‌های مختلف در زندگی شهری نظیر مشکلات محیطی و نزول کیفیت محیط شهرها شده است.
بحران کیفیت در محیط‌های شهری، توجه به رویکردهای موثرتری را که قابلیت‌های اجرایی بیش‌تری داشته باشند، به یک موضوع جدی تبدیل کرده است.
كیفیت محیط شهری یك مفهوم مبهم( مجرد) است كه از عوامل انسانی و طبیعی كه در مقیاس‏‌‌های متفاوت فضایی عمل می‌كنند منتج می‌شود.
به عبارت دیگر، كیفیت محیط شهری یك پارامتر متغیر فضایی و پیچیده است كه از عمكرد فاكتورهای به هم پیوسته ازجمله جزیره گرمایی شهر، توزیع فضای سبز، تراكم ساختمانها، شكل و طرح آنها و كیفیت هوا تشكیل شده است.
به عبارت دیگر كیفیت محیط نه تنها به حوزه‏‌‌های برآورد سازی نیازهای مادی انسان توجه دارد، بلكه همچنین به تامین و ارتقا ظرفیت‏‌‌های اجتماعی و توسعه اجتماعات، كه بر الگوهای رفتار اجتماعی آنها نیز تاثیر گذار است، توجه دارد( رفیعیان، ۹: ١۳۸۶ ). لنسینگ و مارانز معتقدند كه یك محیط باكیفیت بالا، احساس رفاه و رضایتمندی را به واسطه ویژگی‌‌هایی كه ممكن است فیزیكی، اجتماعی و یا نمادین باشد به ساكنانش منتقل می‌كند.
كیفیت محیط شهری بستگی به كیفیت زیر ساختهای شهر و مدیریت مناسب آنها دارد، و شامل محیط كالبدی( فیزیكی) مانند( مدیریت آب باران، كیفیت هوا، فضای سبز، سروصدا، ترافیك و.
.. )، تسهیلات مربوط به مسكن( تامین آب، برق، گاز، تلفن، بهداشت، دفع فاضلاب و.
..) و محیط اجتماعی( جامعه، استقلال، كنش‏‌‌های اجتماعی، احساس رضایت و امنیت اجتماعی) می‌شود.
كیفیت محیط شهری عبارت است از شرایط اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و كالبدی- فضایی محیط شهری كه نشان دهنده میزان رضایت و یا عدم رضایت شهروندان از محیط شهری می‌باشد

منبع : مقاله کیفیت محیط شهری