امنیت شغلی به معنی محافظت کارمندان در برابر نوسانات حقوق و درآمد و در نهایت از دست دادن جایگاه شغلی می‌باشد.
بنابراین، امنیت شغلی، احساس فراغت نسبی، از خطر یا حالتی است که در آن ارضای نیازها و خواسته‏‌‌های شخص تحقق می‌یابد.
در شرایط فعلی دنیا هیچ شغلی دایمی نیست و حفظ شدن و بقا آن بستگی به میزان فعالیت خود فرد دارد ولی عدم آگاهی از این موضوع موجب کنار گذاشته شدن، لغو یا اتمام قرارداد موقت و بازنشستگی یکی از فشارهای روانی است.
چنین حالتی باعث می‌شود فرد قبل از آنکه بطور طبیعی از کار باز نشسته شود احساس فرسودگی و کسالت می‌کند.
ترس از تزلزل یا کنار گذاشته شدن در افرادی که می‌دانند به مدارج بالا و بالاترین سطح پیشرفت در کار خود رسیده‌اند بسیار شدید‌تر است.
این افراد به پرکاری می‌پردازند تا همچنان خود را در اوج نگه دارند و در عین حال می‌کوشند احساس عدم امنیت شغلی را مخفی کنند و بدین‌ترتیب بیش از پیش در معرفی استرس قرار می‌گیرند.
در زندگی سازمانی امنیت شغلی ازجمله مسایلی است که کارکنان سازمان‌ها را به خود مشغول می‌کند و بخشی از انرژی روانی و فکری سازمان صرف این مساله می‌شود.
در صورتی که کارکنان از این بابت به سطح مطلوبی از آسایش خاطر دست یابند با فراغ بال توان و انرژی فکری و جسمی خود را در اختیار سازمان قرار می‌دهند و سازمان نیز کمتر دچار تنش‌های انسانی می‌شود.
امنیت شغلی زمانی معنا می‌یابد که شما در محل کار خود و نزد همکاران و مدیران از امنیت کافی جهت بیان نظرات، پیشنهادها، انتقادها و تعریف و تمجیدها برخوردار باشید.
این حس بسیار خوشایند و آرامش بخشی است که شما به درستی شنیده شوید و برای کلامتان ارزش قایل شوند.
با حضور امنیت شغلی و در قالب دیالوگ، موافقت یا مخالفت مجموعه‏ی کاری ما با نظرات مان به همان اندازه‌ای که نیاز است اهمیت می‌یابد و آنچه خیلی بیشتر اهمیت دارد شنیده شدن و مجال ابراز عقاید است.
راستی ما هم می‌توانیم در ایجاد حس امنیت شغلی برای همکاران مان موثر باشیم!
آن‏‌ها را با حوصله بشنویم و به نقطه نظرات آنان سر فرصت فکر کنیم.
انتظار از برقراری حس امنیت شغلی در محیط کار انتظاری دو جانبه است.

منبع : مقاله امنیت شغلی